Friday, October 5, 2012

Jangan Robohkan Rumah Itu.

Dulu,

Danau di hujung desa itu,
Berteman sebuah rumah kecil,
Tinggi dari tanah,
Tak jauh dari kali.

Hawanya aman,
Bayunya segar,
Ada pepatung yang kejar0mengejar,
sedang kupu-kupu melayang bersahaja.

Air danau tidak berkocak,
Sabar waktu hanya mengacakan langit,
Biru. Indah.

Dan rumah kecil kekal di situ.

Suatu hari,
Air danau berkocak riak,
Pudar biru warna angkasa,
Pepatung tiada, sedang kekupu sembunyi,
Tanah berkeriping kering,
Menggegar pasak rumah kecil
Sekeping papan dindingnya jatuh.

Sang Maha Hidup menurunkan hujan.
Tanah kembali lembap,
Dan biru langit datang lagi bertamu.

Suatu hari,
Air danau berkocak keruh,
Ada pusar tidak tenang ditengahnya,
hingga rerumput di pinggir danau,
Tidak mewah lagi dengan lambaian mesranya.

Hawa terlalu panas,
Rumah kecil luarannya mengelupas,
Meledinglah papan,
Sekeping papan dindingnya jatuh. Lagi.

Esok,
Hawa yang sama menampar kuat pintu rumah kecil,
Papan dinding telah hilang dua,
Segala yang ingin masuk,
Masuk bersahaja.

Jangan, jangan masuki rumah ini!
Malang, tanpa dua papan,
Rumah tidak ampuh lagi.

Danau berkocak keruh sekali,
Pepatung dan kekupu mati,
Sayap-sayapnya dizalimi angin,
Yang kini berubah tabii.

Tiada lagi deru lembut,
Hatta yang mendamaikan.

Siapa yang mampu menyambut?
Siapa yang mampu membela?

Bila angin yang garang itu menampar tiang rumah kecil.
Dan penghujung kanannya rebah jatuh ke bawah.
Rumah kecil rebah.

Angin datang lagi,
menampar kaki yang satu lagi.

Tak terjangka, papan dapur meleding lalu jatuh,
Oh, rupanya mentari turut memakan rumah,
Mengelupas dan jatuhlah ke tanah.

Telah banyak papan dinding yang musnah.

Kaki kanan hadapan rumah bergoyang perlahan.
Oh, tidak, wahai angin berbelas kasihanlah.

Malangnya, angin itu penitahnya SATU,
menjadinya ia kerana titah yang Maha Satu.

Dan susuk hadapan kiri rumah kecil turut rebah!

Tidak! Mengapa tiba-tiba tiang yang belakang turut mendongkol jatuh?

JANGAN ROBOHKAN RUMAH ITU!!

Wahai alam yang tidak lagi bersifat alami,

JANGAN ROBOHKAN RUMAH ITU!!!

Ia berjiwa, harus berdiri.

TOLONG JANGAN ROBOHKAN RUMAH ITU!!!

Malangnya Pemilik Segala Kehendak telah berketetapan.
Rumah kecil itu harus roboh.
Pasaknya tidak pernah kukuh, tetapi tidak pula cuba dikukuhkan.

ROBOHLAH RUMAH.





Pingu Cool

No comments: