Sunday, May 6, 2012

Perasaan

There's once people said,
Orang yang selalu membicarakan tentang dirinya adalah orang yang bodoh.

Well said.

Who cares?

Pada mulanya nak cerita pasal sesuatu. Tetapi all of sudden mesej dari Nyah masuk menjawab soalan yang aku berikan padanya terlebih dahulu.

Tetiba rasa risau.

So, tukar cerita.

"Nyah, apa yang buat ibu terharu hari ini?" Taipku dan segera ku send kan kepada number adik keduaku itu. Tadi.

Usai beberapa detik, reply darinya memasuki laman henfon.

"Entahlah, agaknya ni ah kot. Tadi gi rumah maklong tapi paklong time tu tidur~Tapi dah nak dekat2 balik tu paklong bangun, time nak keluar tu, paklong cakap lamanye ko tak datang sini pah, aku rindu kat ko~tak pernah-pernah paklong macam tu, padahal takdelah lama sangat pun~baru dua minggu lepas" balas adikku berkenaan mesej sebelum ni.

Mungkin ibu rasa terharu kerana itu. Ibu terharu kerana ada yang sangat sayang pada ibu (in which at first aku ingat aku, betul apa aku sayang gila kat ibu), then ibu doakan semoga dosa mereka diampuni dan diberikan kemuliaan. So aku pun rasa intriguing lah nak tahu~apekehenye?

Mesej balasan nyah tu buat aku rasa tak sedap atas dua perkara.

Satu, hopefully last time isn't the last time jumpa paklong. Enuf said.

Second, if ibu sayang sangat kat paklong and maklong, aku dengan nyah lah parah. Parah. Masalah if maklong bertegas dengan keputusannya takmau aku 'dilangkah bendul' dan ibu agree. In which before this aku cuba rasionalkan diri, kata pada one true self, it's gonna be no longer~no woes. In fact it is truly woes.

Haru. Masalah. Aku dah decide nak gi haji dulu.

If ibu insist nak suruh nyah tunggu aku, kasihanla dia, budak syapiq tu dah tunggu sejak darjah 5 lagi.

Ya Allah kenapalah aku anak sulung? Boleh ye tanya macam tu?

Cut the chase. Risau petala kelapan~need sleep.

Pingu Cool

No comments: